Yargıtay’dan ‘Tefeci’ kararı: Para alan da veren de hatalıdır
Mehmet Korkmaz
3 min read
Tefeciden para alan bir vatandaş, mağdur olduğunu öne sürerek mahkemenin yolunu tuttu. Mahkeme, tefecilik yaptığı öne sürülen bireye ceza yağdırdı. Kararı hem sanık, hem mağdur hem de Vergi Dairesi avukatı temyiz etti.
Emsal nitelikte bir karara imza atan Yargıtay 9. Ceza Dairesi, tefeciden para alanın mağdur olmayacağının altını çizdi. Kararda Türk Ceza Kanunu’nun 241. unsurunda düzenlenen tefecilik hatasının kanunun “Topluma Karşı Suçlar” başlıklı üçüncü kısmının dokuzuncu kısmında düzenlendiği üzere kabahatin mağdurunun tüm toplum olduğu vurgulandı.
Dünya’da yeralan habere nazaran kararda şöyle denildi:
“Tefecilik alakasında faiz karşılığı ödünç para alan kişi, iradi olarak faiz münasebetinin tarafı olmakta olup gerçek manada hatanın pasif failidir. Lakin kanun koyucu izlediği cürüm siyaseti gereği tefecilik fiilinin etkin failinin kolay kolay tespitini sağlamak maksadıyla ödünç para alan kişiyi cezalandırmamıştır. Bu halde tefecilik fiilinin pasif faili pozisyonunda bulunan faiz karşılığı ödünç para alan kişinin hatanın mağduru olarak kabulüne imkan yoktur. Bu bireylerin fail hakkında şikayetçi olmaları halinde açılan bir kamu davasındaki pozisyonları ihbar eden niteliğindedir ve cürmün direkt mağduru olmadıklarından davaya katılma hak ve yetkileri bulunmamaktadır. Bu nedenle sanık hakkında tefecilik cürmünden açılan kamu davalarına Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 237. unsuruna nazaran kabahatten direkt ziyan görmeyen müştekinin katılma hakkı olmadığı, bu prestijle kararı temyiz yetkisi bulunmadığından müştekinin temyiz talebinin reddi gerekmiştir.”
“Zarar karşılansa da ehemmiyeti yok”
Kararda tefecilik hatasında tefecilik yapan failden faiz, komite yahut öbür isimler karşılığında ödünç para alan bireylerin kabahatin direkt mağduru olmadıkları lisana getirildi.
Kararda, “Bu bireylerin maddi ziyanlarının göz önüne alınamayacağı açıktır. Hakikaten 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun ‘Kesin hükümsüzlük’ başlıklı 27. unsuru karşısında yasanın emredici normlarına muhalif olarak düzenlenen bir tefecilik kontratı nedeniyle, kontrat taraflarının direkt yahut dolaylı olarak tüzel muhafazadan yararlanmaları olanaksızdır. Sonuç olarak tefecilik kabahatlerinden kurulan kararlarda Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231. hususunun uygulanmasında, birebir Yasa’nın 231/6-c hususundaki ‘Zararın giderilmesi’ şartının aranması olanaksızdır” denildi.
Oy birliği ile alınan kararda, “Bu açıklamalar ışığında evrak çerçevesi, bilgi ve dokümanlara nazaran mahkemece sanığa kararın açıklanmasının geri bırakılmasını kabul edip etmediğinin sorulması sonrasında Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231/5 ve 231/6-a-b husus ve bentleri çerçevesinde kıymetlendirme yapılması gerekirken ‘Karşı tarafın ziyanı tanzim edilmediğinden’ münasebeti ile sanık hakkında Ceza Muhakemeleri Kanunu’nun 231. unsurunun uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi bozma nedenidir. Sanık müdafiinin ve müşteki Hazine vekilinin temyiz itirazları bu prestijle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. hususu de gözetilerek Ceza Muhakemeleri Yordamı Kanunu’nun 321. unsuru uyarınca kararın bozulmasına oy birliği ile karar verilmiştir” sözleri kullanıldı.
